-
1 pole|cieć
pf (polecisz, poleciał, polecieli) vi 1. (odbyć lot) [ptak, samolot, osoba] to fly- ptaki poleciały już do ciepłych krajów the birds have already flown to warmer climates- polecieli rannym samolotem do Rzymu they took the morning flight to Rome2. (wzbić się w powietrze) to soar up- latawiec poleciał wysoko the kite soared up high3. (wylecieć w górę) to shoot- iskry poleciały w górę sparks shot up- czapki poleciały w górę hats were thrown into the air4. (spaść) [osoba, przedmiot] to fall- kamienie poleciały w przepaść stones fell into the precipice- ceny poleciały w dół pot., przen. prices fell5. pot. (wypłynąć nagle) to run- krew poleciała mu z nosa blood ran from his nose- łzy poleciały jej po policzkach tears ran down her cheeks6. pot. (przemieścić się) to be thrown, to be pushed- kiedy tramwaj zahamował wszyscy polecieliśmy do przodu when the tram braked we were all thrown forward- pchnięty fotel poleciał w kąt pokoju the chair was pushed into the corner- poleciał do sklepu/po papierosy/na mecz/kopać piłkę he dashed to the shop/to fetch some cigarettes/to the match/to play football- znów gdzieś poleciała she’s gone a. off somewhere again- po tej aferze poleciał prezes i jego zastępca after that affair the chairman and his deputy were dismissed a. fired- poleciała na jego forsę she was after his money- poleciał na jej urodę he was seduced by her good looks10. (zacząć się pruć) [szew] to rip; [guziki] to pop- poleciało mi oczko w rajstopach I’ve got a ladder in my tights■ polecieć komuś po premii pot. to reduce/retract sb’s bonusThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pole|cieć
-
2 wystrzel|ić2
pf — wystrzel|ać2 impf vi książk. 1. (wylecieć w górę) to shoot up- rakieta wystrzeliła w niebo a rocket shot up into the sky2. przen. smukłe topole/wieże kościołów wystrzelają ponad szare budynki slender poplars/church towers shoot up above grey buildingsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wystrzel|ić2
См. также в других словарях:
wylecieć — dk VIIa, wyleciećcę, wyleciećcisz, wyleciećleć, wyleciećciał, wyleciećcieli wylatywać ndk VIIIa, wyleciećtuję, wyleciećtujesz, wyleciećtuj, wyleciećywał 1. «o istotach mogących fruwać: wydostać się skądś na skrzydłach, wyfrunąć, ulecieć» Ptak… … Słownik języka polskiego
polecieć — dk VIIa, poleciećcę, poleciećcisz, poleciećleć, poleciećciał, poleciećcieli 1. «o ptakach, o mechanizmach, o ludziach: odbyć lot za pomocą skrzydeł lub mechanizmu; udać się dokąd drogą powietrzną» Ptaki poleciały do ciepłych krajów. Bocian… … Słownik języka polskiego
wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… … Słownik języka polskiego
wylatywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wylatywaćtuję, wylatywaćtuje {{/stl 8}}– wylecieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, wylatywaćcę, wylatywaćci, wylatywaćciał, wylatywaćcieli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o istotach… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
